Av Silje Pileberg
Publisert 25. februar 2015 kl. 09:47
– Dette må jobbast vidare med, seier innovasjonsdirektør Anne Kjersti Fahlvik i Forskingsrådet.
– Det finst ikkje enkle og samtidig treffsikre indikatorar på alle område, seier Torbjørn Hægeland.
Det kjem fram i høyringssvaret til rapporten «Finansiering for kvalitet, mangfold og samspill. Nytt finansieringssystem for universiteter og høyskoler», som vart lansert av ei statleg nedsett ekspertgruppe i januar. Gruppa foreslår å bruke resultatindikatorar for kvalitet i utdanning og forsking, men ikkje å etablere slike indikatorar for forskingas tredje samfunnsoppdrag, nemleg formidling, deriblant samspel med næringsliv og forvaltning.
– Vi veit at dette er eit krevjande felt, og at ekspertgruppa ikkje foreslår resultatindikatorar fordi feltet er komplekst og krevjande. Men vi er opptekne av at dette må jobbast vidare med, seier innovasjonsdirektør Anne Kjersti Fahlvik i Forskingsrådet.
Vil vektleggje få område
Ekspertgruppa grunngjev forslaget delvis med at formidlingsfeltet er komplekst, men også med at det i dag «ikke [er] tegn til at formidling neglisjeres». Leiar Torbjørn Hægeland utdjupar:
– Det finst ikkje enkle og samtidig treffsikre indikatorar på alle område, og vi ønskjer eit enkelt system som vektlegg nokon få område for stimulering av måloppnåing. Viss alt skal prioriterast, blir ingenting prioritert.
I høyringssvaret skriv Forskingsrådet at det er ein risiko for at denne delen av samfunnsoppdraget ikkje får den same merksemda som forsking og utdanning. Fahlvik viser til OECD sin STI Outlook 2014, der norske universitetet skårar bra på forskingsindikatorar, men under OECD-snittet på innovasjonsindikatoren patentering.
Kan bli del av utviklingsavtalane
– Formidlings- og innovasjonsoppdraget kan fangast opp i utviklingsavtalane som ekspertgruppa foreslår, meiner Fahlvik.
Utviklingsavtalane skal teiknast mellom departementet og dei ulike universiteta og høgskulane og innehalde målsetjingar for institusjonane. Etter tre til fire år går avtaletida ut, og måloppnåinga får då ein finansiell konsekvens. Avtalane er meint å fange opp mål som ikkje lett lar seg representere med kvantitative indikatorar.
Torbjørn Hægeland er samd i at samspel med næringsliv og forvaltning kan vere del av desse avtalane. Den meir allmennretta kommunikasjonen meiner han derimot at institusjonane ikkje treng insentiv for.
– Noko må vi rekne med at institusjonar gjer sjølve: at dei ser at dei har eit samfunnsoppdrag, også utan ekstra insentiv. Ein kjem ikkje utanom at både leiinga og dei tilsette ved institusjonane er flinke menneske som tar jobben sin alvorleg og ikkje nødvendigvis treng ekstra økonomiske insentiv for å gjere alt, seier Hægeland og legg til:
– Vi har lagt opp til eit system der institusjonane får eit stort handlingsrom, men med dette handlingsrommet følgjer også ansvar.
