Sjølv forskarar forlet av og til kontoret for å demonstrere i gatene. I en reportasje i Forskerforum seier miljøaktivist Jonas Kittelsen i Extinction Rebellion at akademia Akademia lyt trappe opp samfunnsengasjementet.
Forskarar må gjerne drive aktivisme i fritida, meiner universitetsleiarane vi har snakka med.
Men det finst ingen klare reglar for kva det vil seie, ifølgje Alexander Sønderland Skjønberg, førsteamanuensis ved Institutt for rettsvitenskap og styring på BI.
– I undervisinga er det sjølvsagt ikkje rom for å drive med slikt, og der kan institusjonen sette krav. Men elles er det vanskeleg å gjere tydelege avgrensingar i så uavhengige stillingar som forskarar har, seier han.
Det følgjer av den akademiske fridomen at grensa for kva tid fritidsaktivisme et seg inn i arbeidstida, i stor grad vil vere opp til den einskilde forskarens skjønn og etiske vurderingar, meiner han.
– Det er ikkje uvanleg å ha reglar for kva tid tilsette skal vere til stades på kontoret, men det er oftast fordi dei skal vere tilgjengelege for studentane. Og det kan stillast krav til møtedeltaking og liknande. Kva ein gjer med resten av tida si, er stort sett opp til den enkelte, så lenge ein leverer på kjerneoppgåvene.
Formidling er som kjent ei kjerneoppgåve, men heller ikkje her er det klare reglar for korleis ein skal skilje mellom forsking, formidling og politisk engasjement.
Les også:
